Mürebbiye, bir çocuğun eğitim bilimi ve hizmetıyla görevlendirilmiş hatun. Bir dadının tersine çocuğun fiziksel ihtiyaçlarını telafi etmek yerine çocukları eğitmeye odaklanmaktadır. Yer düzı bebeklerden çok okul çağındaki çocuklardır.[1] Mürebbiyeler alelumum öğrencilerinin konaklarında kalır ve ailenin bir ferdi olarak kabul edilir.
Mürebbiyelik, I. Cihan Savaşı’ndan önce özellikle de yakında yaraşır bir okulun bulunmadığı rustik bölgelerdeki Avrupalı ailelerde yaygın olarak görülmekteydi. Aileler çocuklarını uzun bir müddet yatılı okula çıkarmak yerine mürebbiyelerle çocuklarına evde eğitim bilimi vermeyi tercih ederdiler. Mürebbiyeler alelumum kızlardan ve genç erkeklerden sorumluydu. Bir mert çocuk yeterince büyüdüğünde özel öğretmen ya da okula ile devam eylemek için mürebbiyeden eğitim bilimi almayı bırakırdı.
Hasetmüzde Suud kraliyet ailesi gibi eke ve servet sahibi aileler yahut kraliyet aileleri[2] ile Avustralya’nın taşraları gibi ücra bölgeler[3] dışında mürebbiyelik dayanıklı yaygın değildir. Cihan çapında aileler ortada mürebbiye ve özel öğretmen istihdamı için yeni bir canlanma yaşanmaktadır. Bunun sebepleri ortada, şahsi asayiş, özel eğitimin faydaları ve ansızın çok yerde seyahat yahut yaşfakat esnekliği sayılabilir.[4]