Mürebbiye, bir çocuğun eğitim bilimi ve hizmetıyla görevlendirilmiş zen. Bir dadının aksine çocuğun fiziksel gereksinimlerinı karşılık olmak alegori çocukları eğitmeye odaklanmaktadır. Vazife vadiı bebeklerden çok meslek çağındaki çocuklardır.[1] Mürebbiyeler genellikle öğrencilerinin konaklarında lafır ve ailenin bir ferdi olarak onaylama edilir.
Mürebbiyelik, I. Dünya Savaşı’ndan önce özellikle de yakında elverişli bir okulun bulunmadığı kırsal bölgelerdeki Avrupalı ailelerde geniş olarak görülmekteydi. Aileler çocuklarını uzun bir müddet yatılı okula havale etmek alegori mürebbiyelerle çocuklarına evde eğitim bilimi vermeyi tercih ederdiler. Mürebbiyeler genellikle kızlardan ve genç erkeklerden sorumluydu. Bir er kişi çocuk yeterince büyüdüğünde özel öğretmen ya da okula ile devam eylemek kucakin mürebbiyeden eğitim bilimi almayı buzakırdı.
Günümüzde Suud kraliyet ailesi üzere heybetli ve gösterişli aileler yahut kraliyet aileleri[2] ile Avustralya’nın taşraları üzere ücra bölgeler[3] dışında mürebbiyelik sağlam geniş değildir. Dünya çapında aileler arasında mürebbiye ve özel öğretmen istihdamı kucakin yeni bir canlanma yaşanmaktadır. Bunun sebepleri arasında, ferdî asayiş, özel eğitimin faydaları ve birden çok yerde gezi yahut yaşfakat esnekliği adetlabilir.[4]